Auteczko

Auteczko to imię kotki i zarazem tytuł książki. Napisał ją Bohumil Hrabal.

Auteczko, s. 37

Bohumil Hrabal nie był szczęśliwym człowiekiem. Przynajmniej tak wnioskuję z lektury tej krótkiej książki. Ocenę jego serca pozostawię Bogu.

Auteczko, s. 33.

Bohumil Hrabal w swoim domku w Kersku pod Pragą miał kilka kotów. Jedną z jego ulubienic była kotka Szwarcawa. Tak ją wspomina w książce:  "Przy głowie leżała mi Szwarcawa. Ona jako jedyna miała prawo leżeć tuż przy mojej głowie, pozostałe leżały poniżej, przylegając ściśle do moich pleców... A wszystkie zanim usnęły  słodko wzdychały i mruczały cicho, a potem zwijały się w kłębuszek" (Auteczko,  s. 23).Taki przywilej spania ma moja Zosia. Często sypia na mojej poduszce.

Bohumil Hrabal nie radził sobie z opieką nad kotami. Jego sposób na walkę z nadliczbowymi kotami był najgorszy z możliwych.
Biedna Brzydula
Biedne Auteczko
Biedne kocięta...
Płaczę, gdy myślę, w jaki sposób zginęły. Nie będę o tym pisała, zginęły w sposób okrutny. Czy musiały? Chyba lepiej było wezwać doktora Beníka z chlorofolmem.

Auteczko, s. 93.

Niezależnie od tego, co pisze Hrabal - Reda raczej nie chciałby takiej śmierci. Mam nadzieję, że ocalał i znalazł schronienie.

Urzekła mnie okładka tej książki. W książce znajdują się także zdjęcia Bohumila Hrabala z kotami, które ponoć tak kochał.  Kochał? Nie jestem o tym przekonana.

.  

Auteczko, s 45.

Książka uczy jeszcze jednego. Nie należy słuchać tego, co mówią wróżki. Nie wiem, na ile autentyczne było spotkanie Hrabala z wróżką, czy rzeczywiście na swojej drodze życia spotkał wróżkę Marzenkę. Ale jej przepowiednia dotycząca Bohumila jest okropna.